Yaşam Tüketmedi Beni

Yoksulluk,
Yaþanmýþlýklar ve yaþanmamýþlýklar
Bitirdi eritti!
Yol dediðin ne ki?
Bir þerit gibi!
Baþladý ve bitti!
Benimkisi sadece bir gelip geçiþti!
Yaþým tüketmedi beni,
Yaþanmamýþlýklar yedi tüketti!
Bir de yoksulluk,
Bütün kentlerle beraber!
Yedi Kýta üzerinde,
Yoksulluk benzer her yerde
Birbirine!
Yaþam tüketmedi beni,
Yalýn ayaklý çocuklarý görünce,
Ýçimdeki utancým çürüttü bedenimi
Yeniden her gece ....
Acýlý duygular içinde!
Gezdim empatimle
Bazen Afrika’da, bazen de Asya’da
Üzüldüm Hindistan’ýn yoksul caddelerinin
Periþan haline ....
Benziyor memleketime!
Yoksulluk hep ayný her yerde!
Bazen bir çocuk olup ölüyorum
Pneumonia’dan Malezya da!
Bazen de varsýl Ýstanbul sokaklarýnda!
Yaþam tüketmedi beni
Sadece insanlar eritti bedenimi!
Dallarýmdan söküp aldý yoksulluk beni
Ýnsafsýzca ...
Geliyoruz, ama geliyoruz yinede
Vurula vurula ...
Bazen kurþunla, bazen de sopayla,
Ölüme inat yaþamak uðruna,
Uður getireceðiz sana!
Ey memleketini bile bilmediðim Fatma Ana!
Somali’de kuraklýða,
Çölleri yeþil yapraða,
Þirini Ferhat’a!
Acýlý duygular adýna
Yaþam tüketmedi beni,
Ona alýþamamak yedi bitirdi,
Þu kocaman yüreðimi!
Sen aç ey sevgili
Ellerimde ki kelepçemi!
Bir çocuðun gözlerinde gördüm,
Hissettiðim korkuyu!
Korkunun en barbar yüzünü!
Yutkundum tüküremedim
Pis faþizmin yüzüne tükürüðümü!
Yaþamak deðil,
Bir çocuðun acý gözleri
Beni bitirdi ...

H. Hüseyin Arslan - 03.02.2018

youtu.be/pj5waG6a36A
Sosyal Medyada Paylaşın: