Ey gönül buzdan mavi düþlerin göðe vurgun
Katre ol gel beriye umman saklý sinende
Anda derman ararsýn, derman; sýrrýna sürgün
Gerdan kýran gül bile Rabb’e hayran sayende
Karanlýk her tarafý kaplasa da üzülme
Bu dünyada cevheri kimler cevher bilmiþ ki
Her þey vakti beklerken, öncesinde çözülme
Yokken, sendeki sabýr kýyýndan çekilmiþ ki
Bir âh ki, dilde ateþ, gösteriþe aldanmaz
Bir dert ki; derde deva, muzaffer bir komutan
Bir ruh ki; cana aðu evhamýna dayanmaz
Bilmez misin ki yürek; iman nuruna vatan
Ýdrak etsen de yüzey, nefes derin inmekte
Ondandýr bir yanýmýz hem tutsak hem de zayýf
Âlem ki þaþaalý üstümüze s’inmekte
Bu körlük sana neden çokça yaþatýr hayýf
Ey gönül haþmetiyle hiçlik-yokluk azada
Kimsin ki sorgularsýn aynada görünmeyi
Kimsin ki ünvanýnla çok sebeb-i kazada
Dün-bugün, yarýn onca hakettin sürünmeyi
Nezahat YILDIZ KAYA