zamanýn merdivenleri hiç bu kadar dik olmamýþtý
gözlerime inen perde de
yedi yirmi dört sen oynuyorsun
gam, hücum borusunu çalmýþ
þenliðim göçebe
siyahý soluyan burun deliklerim
çile dehlizlerinde yakayý ele vermiþ
kýyým kýyým edilmiþ heykel baþým
yavaþ yavaþ çekildi aramýzdan
tanrýlar
ser verip sýr vermez oldular
oysa
kulaç kulaç merhamet dilendim
raðbet görmeyen korkularýma
kangrene yakalanýyor
gidemeyen ayaklarým
senleyken
güneþti pabuçlarým
saniyeler içinde kaybettim sayemi
hali ahvalimi soracak olursan
gecekondusuna kapanmýþ
neþesiz çingeneyim
ateþim nem kapmýþ
göðnüm gri
annem uykumda ninni söylemiyor
gecem yýldýz tozlarýndan yoksun
saçlarým dökük
volta atýyorum iki parmak arasý
son çýrpýnýþtan
can çekiþmeye
anlayacaðýn
sýrra kadem basan ceset gibiyim
kaybolmuþ tarihlere not düþün
ütopik bir tesadüftü hikayemiz
çocuk gülüþünüze
kan oturmasýn..