KANADI KIRIK KUŞ GİBİYİM

Yaðmur gözlerinde baþlardý,
bir yaným mahsur kalýrdý yaðmurda, bir yaným kaybolurdu karanlýkta...
Susardýn; karanlýklar yaðardý.
Seni düþünüyorum.
Bitimsiz acýlar kalbimde.
Yalnýz gecelerin koynundayým.
Gece yarýsý yakalýyorum þiiri yelelerinden.
Bir cebimde yalnýzlýðým, bir cebimde yaralý turnalar.
Hep hüzün kokuyor dizelerim.
Yüzümdeki mavi inciniyor...

Al acýlarý parmak uçlarýna ve anlat düþ özlemi çeken öykülerini.
Al koynuna sevdalarýný yaz bana sayfalar dolusu.
Kerem ile Aslý’ yý, Ferhat ile Þirin’ i anlat.
Herkes öðrensin sevdanýn ne olduðunu.
Al yüreðini tak peþine rüzgarýn.
Nabzýna bak mevsimlerin.
Ezberle cemre sýcaklýðýndaki þiirleri...

Aðustos’ ta üþüyorum, atlarým vurulmuþ dað baþlarýnda.
Ben üþüyorum,güneþ sevmelerime yasak.
Gece sýzlýyor yorgunluktan, parçalýyor tüm karanlýklarý, þafak diyor durmadan.
Renkleri kuþanýp uçurumlara umut dolduruyor.
Ve sessizce siyahý söküp atýyor kollarýndan.

Rüyamda bir afiþin önünde duruyorum.
Afiþ sulu boya bir tablo gibi.
Ve sanki kýrýk bir aþký anlatýyor.
Pencereden dýþarýsý görünüyor, müthiþ soðuk ve yaðmur yaðýyor.
Kuþanýp hüzünleri, kavuþma ihtimalini soruyorum sana.
Susuyorsun.
Baþýný önüne eðiyorsun.
Susuyorsun!..

Susuyorsun...
gözlerin uzaklara bakýyor.
Gittikçe koyulaþýyor gece.
Yaklaþýyor uykularým, uykularýmda düþlerimde sen kokuyorsun.
Hasretini elinden tutuyorum, nehirlerde yýkýyorum.
Adýný deðiþtirip güneþ ýþýðýyla boyuyorum.
Çünkü ben seni ýssýz ve ýþýksýz zamanlarýn tanrýsý yapýyorum..

Ne çok istiyorum; bu kentte birlikte yaþamayý, bu kentte kaybolmayý...
Bir kedi yavrusunu okþamayý, bir çiçeði koklamayý.
Ama artýk bu imkansýz biliyorum.
Bir kitabýn sayfasýna ’ Kanadý kýrýk kuþ gibiyim ’ yazýyorum.
Ve sensizliðin acýsýyla sessizce aðlýyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: