O BİZLER GİBİ DEĞİLDİR

O bizler gibi deðildir. Adam gibi adamdýr ! Mesela kar yaðsa hiç sevinmez de aksine üzülür. Çünkü buralara kar yaðsa o uzaklardakini düþünür, ilk üþüyen o olur.


Yoksul ve aç olan insanlarý düþünür,iliklerine kadar buz tutar. Herkes kardan adam yapar, þömine ateþinde kar seyrederken, o evinde oturur, onlar için çareler arar.

Geceyarýsý yataktan fýrlar ’onlar üþürken ben sýcak yatakta nasýl yatarým’ der, sofraya otururken ansýzýn aklýna gelir, ’onlar açken ben nasýl karnýmý doyururum’der, yemek boðazýnda,uyku gözlerinde kalýr.

Morali bozulur, caný sýkýlýr,çaresizlikten patlar ama yine de camlarýn buðusuna umuda dair,sevdaya dair,barýþa dair, insanlýða dair bir þeyler yazar eðri büðrü harflerle.

Biz eðlenir gezer tozar ve bununla övünürken, o bizim yerimize utanýr, sýkýlr. Bu halde oluþumuzun suçunu kendinde arar.

Biz gülüp eðlenirken, o bizim yerimize üzülür, bizim yerimize acý çeker, bizim yerimize aðlar.

Bazen elimizden sessizce aðlamak dýþýnda bir þey gelmez.Onu bile yapamayýz,çünkü onun gibi insan olamayýz,insan olamadýðýmýz gibi onu hesaba almaz, dalga geçer, umursamayýz.

Ve biz hayatýmýzý korka korka yaþarken o yerimize korkusuzca ölür.


Sosyal Medyada Paylaşın: