DERİN ZULÜM
Kara kýþsýn geldin çöktün kapýma,
Gözde baðým ayaklarda aðýmsýn…
Yara açtýn kezzap döktün yapýma,
Solda satýr hüzün dolu çaðýmsýn…
Düþlerimi tek tek çalan hýrsýzsýn,
Gözyaþýma alkýþ tutan arsýzsýn,
Ýçi çürük dýþý boya yýldýzsýn,
Yolda tuzak kafesimsin caðýmsýn…
Avcý oldun can evinden av vurdun,
Kara katran zindanlara savurdun,
Kör kuyuda kor közlerde kavurdun,
Yerden yere akan etim yaðýmsýn…
Gençliðimi hazan eden hilesin,
Orta yaþta tükenmeyen çilesin,
Bütün ömrü yere çarpan sillesin,
Hüsran solum hicran dolu saðýmsýn…
Cantekin der; kim efkârý daðýtsýn,
Derin zulüm dilde düþmez aðýtsýn,
Kara elsin kan damlayan kâðýtsýn,
Salkým salkým derdi veren baðýmsýn…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.