AH BENİM EŞKIYA HALLERİM.
Kimin kýyametine koþsam her gecenin kýyýsýnda,
Kendi kýyametimi peydahlýyorum daraðacýnda,
Biliyorum her yol uçurumlarýn ucunda,
Uçurumlarýn ucundayým ya Hýzýr!
Biliyorum,
Bir Nuh tufaný öncesini yaþýyor çaðdaþ nemrutlar,
Ben ki ölümü bekleyen bir kurtçuk,
Yasaklanmýþ elma içinde eskimiþ mazbatam.
Gri kuþlar dökülüyor dudaklarýmdan,
Kâinat uyurken ben,
Çocuklarýn sýrt çantasýna dolduruyorum,
Yere düþen kahkahalarýný ergen isyanlarýn.
Kimin kýyametine koþsam þakaðýma yýðýlýyor telaþlar,
Anýlarýný yiyen bir zemheri peydahlanýyor gün ortasýnda
Cumartesilere erteliyorum hayatýn çete ruhlu sabýkalarýný,
Taþ duvarlara, zindanlara çýkýyor her gece yolum.
Mansur yalnýzlýðýnda baþlýyor sorgum.
Fazla büyütmüþüz devleri bir pezevenk hevenginde,
Aðzýmda esmer bir gül binerken tufan gemisine,
Sular yükseliyor cücelik düþerken maðrur yüreklere,
Ne yana dönsem Hira boyunda adamlar girer düþlerime,
Ne yana dönsem Hýzýr, ne yana dönsem Miraç,
Korkulurmuymuþ?
Uçuk kaçýk besmelesiz heriflerden
Þimdi topraða yürek aþýlamaya gidiyorum.
Baþeymeden totemlere, boyun bükmeden apoletlere,
Çapraz bir türküyü aþýrýp daðlardan,
Sehpalarýn ilk duraðý Hubeyb�e gidiyorum.
lütfi kireçci
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.