Yoksunluk

Esiyor gönlümde þimdi sonbahar yeli
Sanki matem ülkesinde gezer gibiyim
Kalabalýk da olsa yaným ve yörem
Ýnsanlardan çok ötede yalnýz biriyim.

Ne sefasý var dostluðun, ne de vefasý
Olmayan dostlarýn kime, kime faydasý
Sen ararsan arýyor, sorarsan sorarlar
Mazide kalmýþ anladým,ahde vefalar.

Çok konuþanlarýn devri, þu zalim devir
Edepten susarsýn lakin kime bu tavýr
Dökülen kuru yapraktan azdýr ederin
Hayatýn güz mevsimi sanki sararýr gider.

Varlýðýn neþe katarsa, mevsim bahardýr
Tebessümler sana lütuf,en büyük kârdýr
Hoyratça bakýþlar üstelik, acý ise dil
Söner elbet içindeki yanan o kandil.

Herkesi anlamak kolay,anlaþýlmak zor
Anlamak istemeyenler yürekteki kor
Dinleyeni bulur isen sakýn býrakma
Tutun kollarýna sýký, lafý uzatma.

Katreler misali süzülür, duygular yere
Nasýl da muhtaçtýr insan seven gönüle
Baþkalarýndan ötürü küsmek ki niye
Herkesin ederi mutlak edebi ile.

Anlatmasý ne de garip,yaþanan hüznü
O hüzün ki yedi dünü ve hatta günü
Halen yeþerse de sevgi, kalacak yetim
Yüreðe vurulan kilit, açar mý bilmem.

Sosyal Medyada Paylaşın: