Dünya yalan deðil de; yalan yaþayan, yalan! Hakk yolunda ilerler, hakikat yolu bulan. Hýrs yerine adalet; nefis yerine iman... Hakikatten kaçanýn, hali sonra nicedir? Bilirim ki bu hayat; karmaþýk, bilmecedir...
Çevrelesin çevreni denklem kuran nefisler, Sen nefsinle savaþta, nefse yaren habisler; Hayali denklemlerle umutlarýný süsler. Hýrsla gelen aydýnlýk; gündüz deðil gecedir... Bilirim ki bu hayat; karmaþýk, bilmecedir.
Süsüne tüküreyim harisane umudun! Nefsine hükmedersen; hak’la anýlýr adýn. Yanlýþ dümen tutarsan, bil ki yanlýþ yaþadýn. Nefse hakim gönüller; makamýnda yücedir .. Bilirim ki bu hayat; karmaþýk, bilmecedir....
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Cuma Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.