Ne güzel doðuyordu,
Güneþ.
Saklý düþlerimi bilircesine
yüzüme düþüp,
yanaðýmý öperken.
Ne güzel oluyordu
Sabah.
Elimde yasemin çiçeði
Göz kapaðýmýn düþtüðü yerde
Seni beklerken..
Ne güzel gülüyordu
Akþam.
Pamuk elin elimde,
Ökçelerimizin deðdiði sahilde
Yol boyu gezerken...
Ne güzel batýyordu
Ay.
Düþlerimde biriktirdiðim gülüþleri,
anlaþýlmaz bir tutkuyla
Gamzelerimde toplarken.
Ne güzel uyuyordu
Gece.
Kuytu bir kýr kahvesinde,
Ürkek, mahrem gece öpücüklerini
Esrik dudaklarda yoklarken.
Ve
Ne güzel geliyordu
uyku.
Düþlerimizin bahadýrý,
Nefsimize dolup
Bedenlerimiz baþkalaþýrken.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.