karanlýk bürüyünce
ay tutulmasý yaþýyor gözlerim
yýldýzlarý fark edemeyiþim ondan
ýþýklar sönük kalýyor hep
güneþe baktýðým an
bazen yürümek
bazen de beklemek yorar insaný
ne kýþ isterim ömrüme
ne de yaz’
-son olacaksa baharý
dedim ya
yorgunum
din’lenmem gerek söz verdiðin inanca
ya da iki kahve yap
batýla tapýnmaktansa..