Küçükken fırına ekmek almaya gönderirdi annem beni zulfikardemirel
Küçükken fırına ekmek almaya gönderirdi annem beni
Küçükken fýrýna ekmek almaya gönderirdi annem beni, Fýrýndan yeni çýkmýþ sýcacýk ekmeðin güzel kokusuna dayanamaz eve gelinceye kadar yarýsýndan fazlasýný mideme indirirdim. Tabi eve geldiðimde fýrýndan aldýðým bütün ekmek minik parmaklarýmla kopardýðým parçalardan dolayý ufacýk bir þey kalýrdý. Annem hani ekmek nerde dediðinde büyük bir suç iþlemiþ gibi eðerdim kafamý önüme, o ise anne sýcaklýðýyla, sýcak tebessümle saçýmý okþar olsun oðlum gideceði yeri bulmuþ ya! derdi. Tabi ben yeni ekmek almak için fýrýnýn yollarýna düþerdim tekrar.
Tembihlerdim kendimi;
Bak küçük Zülfikar, Bugünlük bu kadar, Daha fazla zorlama þansýný , Annen bu defa fena kýzar! Tabi tutardým sözümü Ancak ertesi güne kadar...
O sýcak ekmeðin kokusu ve tadýný þimdi yediðimiz en lezzetli yemeklerde, yiyeceklerde bulamýyoruz, Annemizden iþiteceðimiz azara da razýyýz aslýnda.
"Belki ekmekler hala sýcak, ama bizim büyümüþ yüreðimiz, soðumuþ buzdolabý kadar !"
Sosyal Medyada Paylaşın:
zulfikardemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.