gitmenin yükünü kaldýramadým
kocaman denizlerde deðil de
kendi çukurunda boðulan minik bir adamým
cümlelerimi týkýþtýrdýðým bavula
eyvallahlarým sýðmadý
kýþ vurulmuþ alnýndan
karanlýða kibrit çaksam
yüzün belirecek önümde
kalbimizden dýþarý attýklarýmýzý
anýlarýmýzda çerçeveletiyoruz
eskiden midemde uçuþan kelebekler
hýçkýrýklar eþliðinde birer birer öldüler
küllüðe yatýrdým zift kokulu ellerimi
buruk bir tat var dudaklarýmda
kursaðýmda ateþ
nefes borum parçalanmýþ
duyduðum arzularda tomurcuk kokusu
içimde þiirsiz geçilemeyen cümbüþ
bugünün repliði
’bað kurduðumuz her þeyden sýnanýyoruz’
bana gölge olmayý býrak
iyileþemiyorum
ruhum iltihaplýyken
hiçbir yaramý kilitleyemiyorum
tuhaf semptomlar yayýyor bedenim
her acýya bir þeker ilave eder oldum
ciðerlerime yapýþan verem
nefesime talip
cayýr cayýr yanan Gazze gibiyim
öyle bir raddeye geldim ki
nasýlsýn sualine
bekleme
küller altýnda közüm kalmadý
diyecek kadar yorgun..
kendime dip not; sayýlý günler çabucak geçer
ama ben saymayý býraktým..