çok uzaklardan seni seyrediyorum gözbebeklerini yana kaydýrarak þýmarýk bir tebessümle ve çocuksu gülümsemenle bak, yine bana bakýyorsun bir bakýyorsun bin ahh oluyorsun n’olur gel diyorsun kulaklarýmda ses oluyorsun “seni seviyorum”
gözlerin bende çocukluðum sende dönüp gidiyorsun
alma dedim aldýn gitme dedim gittin bitme dedim bittin
sen gittin ya sevgili
bütün beyazlar kirlendi kelimeler sustu kalemler yazmaz oldu çocuklar büyüdü aþk mý?
aþk yalnýzlýðýna bürünür oldu
sen bittin ya sevgili
bütün aþklar kirlendi gemiler limanlarýna trenler istasyonlarýna þairler þiirlerine ben mi?
ben de yalnýzlýðýma sýðýnýr oldum
asaf demiþ ya senin güzelliðini herkes görüyorsa az güzelsin herkes biliyorsa hiç güzel deðilsin yalnýz ben görüyorsam sevgisin yalnýz ben biliyorsam aþksýn hiç kimse görmüyorsa yalnýzsýn diye
iþte sen benden gittin gideli sen bende bittin biteli
yalnýzým/yalnýzsýn
ve yalnýz/yalnýzlýðýný seyrediyorum çok uzaklardan artýk hiç gülmüyorsun sadece aðlýyorsun
sen deðil miydin gözlerimde pýnarlar kurutan sen deðil miydin hicranlarýmda çaðlayanlar çoðaltan
aðla aðla sevgili öyle aðla ki yanmýþlýðýmý pýnarlarýn yalnýzlýðýmý çaðlayanlarýn giderecek
ve yalnýzlýðým/yalnýzlýðýnda bitecek.
H.Ali Aydýn 02.07.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
aliy67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.