Bir isyan ateþi gibi Hüznümü yaðmurlara saldým Islanan bedenim deðildi sanki Islanan ruhumdu benim.
Ne zaman aþka tutulsam Hüzünler beni bulurdu Mutlu olmak için ne yapsam Sonunda mutsuzlarý oynardý gönlüm
Görülmemiþ hüzünler yaþadým Ama var olmak için Daha çok ýslanmak lazýmmýþ Varlýk âleminde tek kalmýþ Bir ruh taþýr bedenim O beden çoktan çökmüþ Ruhum dünden ablukaya alýnmýþ Þimdi ne yapsýn bu yürek
Sensizliði en çok Ay yaþar, güneþ yaþar Bir de darmadaðýn olmuþ âþýk yaþar Umut teknesi bir kere yol aldý mý? Geride býraktýðýn hüzünlerin seni yakar Ve ben bu andan sonra yokum Beni de þimdiden bir hüzün kaplar Ve hüznün içinde bir damla Þakaðýmý ýslatýr. O damla bende kalan son hüznün
28/07/2008 Ýskenderun
Sosyal Medyada Paylaşın:
mozturk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.