Sofranda Mezeydim

Sofranda Mezeydim

Gönül sofranda mezeydim,
Ne gün adamdan saydýn ki?
Günbegün ömrümü yedin,
Afiyet olsun! Doydun ki.

Bir gülüþündü tek derdim,
Kýlýktan kýlýða girdim.
Akþamýnda sözler verdin,
Þafak olmadan caydýn ki.

Mutlu olmaktý niyetim,
Onu gölgende aradým.
Ben üzerine titredim,
Sense canýmý kýydýn ki.

Ýnsanoðlu doðuþtan kör,
Hem doyumsuz hem de nankör.
Bak ne hâlde, maþuðu gör!
Ölmüþüm, gözün aydýn ki.

Sevdam vardý onbir gözlü,
Sanmýþtým ki her þey gizli.
Herkes duydu, boþ aðýzlý!
Elâleme tez yaydýn ki.

Ýnanmýþtým zahir sendin.
Ýlkim sendin ahir sendin,
Zamansýz kayboluverdin
Hayâl gibi bir þeydin ki.
Sosyal Medyada Paylaşın: