Hiç avundun mu
Terkedilirken
Gelip geçen taksileri saymakla
Bir yerlerde
Yaþýyorken birileri
Ayný kaderi
Bir baþka versiyonla
Çiçeklerin tomurcuklarý
Açar mý
Kar yaðarken
Hiç düþündün mü
Uykudan uyanýnca
Rüyanýn yalan
Yaþamýn rüya olduðuna
Hiç sevindin mi
Kýrýlma
Kýrýlýrsan bitersin
Kurursun susuzluktan
Kýrýk süpürgeli
Bir cadýya dönersin
Þekil deðiþse de
Mabedin mumsuz
Secden duasýzdýr
Sadece mekaný olur
O garip
Korkularýn
Biletler kesilirken
O sonsuz yolculuða
Son bileti
Ayýrmak kendine
Çaresizliðe gülmek mi
Düze çýkar gibi
Yürüdükçe
Özgürlük..
Kanat çýrpar yüreðine
Küçülür
Kocaman olmazlar
Ebabil kuþlarý
Gülüp geçer
Sýyrýlýrsýn
Dert ne biter
Koçum yada bitanem
Sen yaþadýkça
Nede yerinde...
Kalýr yerinde
Yanlýzca
Biraz üþür
Acýkýr
Sonra doðrulup
Kaderine
Yani terk edenin
Aksi istikametine
Yavaþça yürürsün...