SAVAÞ ÇOCUKLARI Truva atlarýyla geldiler anne, Daha bebekler uyurken gece. Korkak alçak ve sinsice, Büyümüþ göz bebekleri vardý. Ellerinde bombalar balyoz kadardý.
Kan ve barut kokusuýla saldýrdý. Binbir çakal odama, Gece yarýsý uykumda, Mahþer günü homurtusunda uyandým. Kerpiç duvarlý odamda, Rüyalarým bombalandý. Görmeyen gözlerim sulandý.
Korkuya kesmiþ bedenim, Mýzrap deðmiþ tel gibi, Nasýl da titredi. Gözlerime hasretim, Ta üç yaþýmdan beri.
Baþýma yýkýlan odamda, Þimdi dokuzuncu yaþýmda, Söyle bana anne , Hala karanlýk mý dünya?
Papatya ne renk anne? Beyaz dedin bana . Ben beyazý bilmiyorum . Beyaz da mý karanlýk anne? Susma ne olur söyle.
Gökkuþaðý ne renk anne? Varmý þimdi gökyüzünde? Renk ne demek anne? Karanlýk bir renk mi ki, N’olur susma söyle .
Gelincikler ne renk anne? Ben gelincik göremedim. Kýrmýzý ne renk anne ? Ben yalnýz siyah bilirim.
Ah anne benim bakýþýmla bak denize. Bin sisler gemisine. Güller vadisinden geç . Orada matem zambaklarý var. Zambaklarýn açýlýþýný izle, Ýzle anne benim için izle.
Ölmez savaþ çocuklarý----*** Silah ile oyunlarý--------------*** Hiç güleni görülmemiþ----*** Gizli akar göz yaþlarý-------***
Ömər Yalçýn 22.01.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.