Avuntu

Çarçabuk geçen mevsimlerin
Zamanýn gölgesinde duraksadým
Ciðerlerimde boðulan dumanýn
Duman altý
Duman üstü
Günlerini birer, birer devirmek
Tenin yanar
Ýçin çürür
Ve
Ben hep üþürüm uçuk, kaçýk günlerde

Hanelere girmiþ bahanelerle sývadýk
Ýmkansýzlýk duvarlarýný
Ýçinde kendinin olduðunu düþünüpte
Aslýnda hiç olmamak’tý avuntu
Kendini katmak
Kendini katýklamak
Kendine bir pay çýkartmak
Geceler aðýr
Gündüzler saðýr olmuþken
Yýkmak ne ki duvarlarý
Her gün biraz daha örüyoruz

Perdeler kapandýkça her gece
Ýçim düþüyor yerlere
Tüketilmiþliðin son kullanma tarihine bakmaksýzýn
Keþke diyorum, bir Melek olsa
Beni sarýp, sarmalayan
Uyur, uyanýk gezen yalnýzlýðýn döþünde

Nasýl sýðar koca dünya, þu küçücük yüreðe
Aç kursaðýný doyurduðun peynir, ekmek kadar masum olsa her þey
Þu koca taþ binalar
Baktýkça daha çok üþüyorum
Taþý bilmem ama, topraðýn altýn olduðu bu günlerde
Tohumlar umutsuz
Güneþ acýmasýz
Bulutlar eskisi gibi aðlamýyor artýk
Yaðan karlar, aydýnlatmýyor etrafý
Kuþlarýn kanadý kýrýk
Havlamýyor köpekler
Soðuk artýk yeþiller
Ölü artýk maviler
Siyahla beyazýn ortasýna sýkýþmýþ
Her yer, her þey gri artýk

Zamaný yitirince anlamak
Aldýðýn soluðun kýymetini
Her gece koynunda uyuttuðun hüzünler
Parmak uçlarýný donduran soðuk
Onlar terketmediler beni

Ben öldüm demedim
Siz bitti dediniz

Sosyal Medyada Paylaşın: