KURUDU

KURUDU

Ne umutlurý vardý hülyalarýnda
Kendi kurmuþ olduðu dünyasýnda
Her þeyini, belki en sevdiðini bile
Kaybetmiþ þu ýzdýraplý dünyasýnda

Seviyordu, ama seviliyormuy du ?
Beynindeki soru daðarcýðý buydu
Belki; hayallare umutluydu
Fakat nereye elini uzatsa hep kurudu

Gitmek istedi memleketinden uzaklara
Kendisi için belki yeni umutlara
Kader peþini býrakmamýþtý burada da
Sevdiði dayanaðýný kaybetmiþ yýkýlmýþtý

Ýçinde hüzünlenen bulutlara raðmen
Yeni umutlara doðru açtý gönlünü
Buldum dedi gönlümün umudunu
Sevmiþti, uzandý fakat karþýdaki gül kurudu

Yine hüzün yine hüsran bulutlarý
Çepe çevre sarmýþtý beynindeki hayalleri
Bitip tükenmek bilmeyen çaresizlikleri
Yýkýlýyordu dünyasý hepten acýmasýzca
Seviyordu ama neye uzansa hep kurudu

Sosyal Medyada Paylaşın: