sen çekip gideli bu þehirden dolanýp duruyorum sokaklarýn çýkmazýnda usul usul yürüyorum kaldýrýmlarda acele etmiyorum artýk yüreðim avuçlarýmda bir o cebime koyuyorum bir bu cebime ...
sabahlarý daha bir durgun oluyor bu semtin haylaz çocuklarý serçeler daha bir nasipli güneþ daha nemli... adýmlarým uzuyor, nefesim ayný ritminde tanýdýk yüz aramýyorum kimsede kimseyi tanýmýyorum belki de yürüdükçe býrakýyorum hayatýmý bu þehrin kaldýrýmlarýna yetiþmek gibi bir telaþým olmuyor artýk ezanlar seslenirken baþýmý kaldýrýp göðe bakýyorum minarelere seslenip içimden ’’ hey! ismimi seslendiðinde kim uðurlar beni ?’’ diyorum ’’ kim sorar birbirine?’’ devam ediyorum sonra
gelmiyor yolun sonu yolun sonu sana çýkmýyor pencere kenarlarýna bakýyorum begonyalarý takip ederek ayný nizamda geri dönüyorum öyle sýradan öyle sonradan iþte.
artýk bir çaba göstermiyorum yaþamak adýna nefes al, çay iç, bir lokma ekmek, biraz da uyku yetiyor tüm dünya iþlerine seyreltilmiþ hayat diyorum usulca
sonra sana ait ne varsa sýyýrýp atýyorum az az geçiyorum her þeyden renklerden, kuþlardan, sokaklardan, yaþam telaþýndan en sonunda senden vaz geçiyorum...
18/01/2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe ışık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.