SONRASI

SONRASI.…

Kýrýlmýþ bir yürek, biraz gözyaþý, fazlasýyla hüzün, öfkeli uykusuz gecen geceler ve boþ kalan bir sol yanýn.
Gözlerin baksada etrafýný boþ görüyorsun.
Kalbine bir aðrý saplanýr,hiç bir yere sýðamazsýn
Duvarlar, üstüne üstüne gelir.
Çekemezsin hiçbir sesi, hiçkimseyi.
Sen kendine aðýr gelirsin.
Telefonun sessizliði, gecmeyen saatindeki dakikalar; onun yokluðu yüreðine oturmaya baþlýyor…
Kendini oyalamaya çalýþýrsýn.
Ýstesende bir þey yiyememe, hep tokluk hissi,
Sonrasýmý çay sigara; çay sigara...

Ve zamanla yüreðinde bir durulma baþlar,
öfken ve kýrgýnlýklarýn yavaþ yavaþ kaybolur.
Dostlarýn telkinde bulunur nasihat eder.
Onlarýn söylediði bir söz gazetede okuduðun bir cümle, isminin geçtiģi bir film seni yine ona götürür…
Nihavend þarkýlar onu anlatýr, þiirler onu yazýyor zannedersin…
Beraberken güldüðün espiriler gelir aklýna.…
Bir kere daðýtýyorsun iþte, onca gecen yýllarý duygularýný, hayallerini ve kendini;
bir daha toparlayamýyorsun…
Toparlanmak istersin ama zaman alacaktir.
Derler ya "zaman her þeyin ilacdir" zamana býrakýrsýn.
Yýllar geçsede üzerinden, o yara, o suret, o günler hep oracýkta kalýr.
Yüreðin hep yangýn yeri, hep kýyamet, hep enkaz…
bir dahamý;
Bir daha böyle sevemezsin…(M.KÜLTE 2020)
Sosyal Medyada Paylaşın: