SİYAHA ÇALAN LACİVERT KARANLIK
Siyaha çalan lacivert karanlýk.
Yalnýz bir gün daha bitti sensiz ve sessiz sedasýz
Bedenim zinde olsada gönül yorgun düþtü
Umutlarýmýn bitiþini seyrettim,güneþin batýþýyla,
Yýktýðýn yýkýntýlarýn arasýnda gezindim bütün gün
Avuçlarýmda sessiz sensizlik;
gözlerimde hüzün
Sonra;
Gece baþladý,
Kendi düðününe gider gibi,
Lacivert elbisesini giymiþti gece.
Denizin yanaklarýnda yakamozlar parlarken
Gecenin bakýþlarýnda binbir yýldýz vardý.
Yalýnayak dolaþýyor sahilde sensizlik...
Hangi yöne gidiþimin ne önemi var...
Kendi gölgemin mahkumuyum lacivert gecede
Birde yanýbaþýmda yürüyen sessiz sensizlik,
Ay uyanmaya calýþýrken yavaþ yavaþ
Bütün lacivertler üzgün…
Sanki Sahibiyim bütün sessizliklerin.
Sessiz yürüyen gölgem var yanýbaþimda.
Ruyalarýmda bari olsaydýn.
Siyaha çalan lacivert karanlýkta.( m.külte 2020)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.