Kuruyor, kuruyor ve sular çekildikçe düþlerimden, korkuyorum, Kararýyor, kararýyor, karanlýðým geniþledikçe, içinde yürümeyi unutuyorum, Mutluluk, yaþayabilecek olanlara lâyýk, Zihnim, bana nasýl bir belâydý, Bende bozuluyor, bozuyorum. Eriþebileceðim bir yere kaldýrýlmamýþ, neþe, sevinç, Seviþebileceðim yerde, oturuyor artýk karmaþa, utanç, Hiç kandýrýlmamýþým çocuklar gibi bir parça umuda, Ve bu, zoraki üretilen gözyaþlarý kadar gülünç. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.