anlamadýn ki sen beni sadece gitmek isteði deðil bu içimde çýðlýk çýðlýða baðýran savurup duruyorsun aðzýndan cümleleri her þeyi bilir gibi madem cevaplar sende söyle o zaman yok olmak nedir peki silinmek mi tüm zihinlerden kurtulmak mi aciz bedeninden ya da bir toz bulutu haline gelip uçmak mý albümlerde hapis kalmýþ resimlerden
tek ilacým senmiþsin gibi ellerimi avuçlarýnýn içine alýp bakýþlarýný dikme boþuna bakýþlarýma gözlerin var ya gözlerin hele o alev rengi bakýþlarýn nasýl delip geçer içimi bilmezsin sen -ki- anlatmaya çalýþsam da boþver iþte nasýlsa anlamazdýn halimden
her þeyi çözebilirmiþsin gibi dur deme bana geri dönemeyecek kadar uzun yol aldý ayaklarým unutamayacaðý kadar acýyla yoðruldu varlýðým istersen olur dedin ya hep silmek istesem de gördüklerimi gözlerimden silinmiyor iþte anla lütfen
oyup çýkarmam gerek belki de gözlerimi yerinden gerçi olmasa da gözlerim yerinde asla kaybolup gitmeyecek ki o görüntüler içimden
dönüp dolaþýp sana geliyorum iþte kimse anlamýyor yorgunum bari sen anla da bitir beni tanrým inan hiç olmadýðý kadar içten bu duam duysun ne olursun beni artýk kulaklarýn
onca sene duymadýn kýrýlan kemiklerimi onca zaman yok saydýn gözlerimden süzülen ayýplarý ama aktým eridim karýþýp gittim bok kokulu sularýna þehrin karardým soldum kirlendim kirlettim tüm güzel düþlerimi de düþtüm iyice gözden
yoksa ucu sana deðemedi diye mi görmedin silip attýn beni zihninden ya da sanki bir saniyelik bir zevkin istenmeyen lekesiymiþim gibi iðrenerek mi baktýn bana göklerden
ne dersin olur mu bir telafisi içimden onca yitip gidenin mesela bu sefer de benim alacaðým olsa kaderden hatta karþýlýk olarak boþalsa kükrercesine bulutlar yaðsa üzerime výcýk výcýk akýp kurtulsam tüm kirlerimden süzülürken kirpiklerimden yüzümdeki maskeler son bir dokunuþ gibi tamamlasa bu iðrenç tabloyu dudaklarýmda kuruyan iniltiler
lâkin son bir istegim var bu halimle kazý sýfatýmý sol yanýna hatýrlatýr yarattýðýn bu çirkinliði de kim bilir unutmazsýn belki de beni bu sefer