Biraz Kendi Biraz Başka Biri

Unutulmamýþlara i mgesel satýr / yahut unutulmuþlara acý paragraftýr

Ýkibinonyedi yýlý Eylül ayýnýn baþýndayým
Zihnimin bulanýklýðýnda
Çeliþkinin ortasýndayým
Deniz kenarýnda ayaklarýmý uzatmaktayým

Eskiden ellerimi uzatýrdým gökyüzüne
Þimdilerde ayaklarýmý uzatmaktayým denize
Ýnsan zamanla anlýyormuþ
Umutlarýný gökyüzünde, kýrgýnlýklarýný zeminlerde aramasý gerektiðini
Ýnsan zamanla tanýþýyormuþ
Yergöklerin yarattýðý korkuyla

Büyüdüm ben ikibinonsekiz yýlýnýn Mayýs ayýnda
On dokuzuncu yaþ pastamý kadehimle tokuþturunca

O gün bilincimi býraktým bir banyoda
Dokunmak isteyip de dokunamadýðým yüzün silüeti uðruna
Ben iþte o gün kýrýlganlýklarýmý aradým soðuk fayanslarda
O gün annem görseydi beni o da üzülürdü küçük bir odada

Ben zaten biraz annemim galiba
Biraz da kendimim aslýnda
Ben kimseyim sokakta
Çizgilere basmadan yüremeye çalýþan

Bazen de her þeyim baya baya
Küçük daðlarý yarattýðýna inanan
Sonra yarattýðý o daðlarýn altýnda kalan
Fakat her þeye raðmen güçlü kalmaya çalýþan

Hiçbir þeye tam inanamadým ben
Kendime bile

Siz dediklerime inanmayýn
Ya da inanýn

Ben bir çeliþkiyim sonuçta
Ya da tam bir muamma

.....













Sosyal Medyada Paylaşın: