Çýplak ayaklar takýldý gözüme kar üstünde morarmýþ Soðudum ben de onlarla birlikte bir dilim ekmek bir kap aþ Yeter ki savaþsýz olsun diye Sürgün etmiþler kendilerini Diðerlerinin ülkelerine sanmýþlar ki dost onlar, barýþ içinde Oysa ki savaþ insanlarýn içinde Kusunca nefreti diðerleri Davetsiz gelenlere çoluk çocuk Küsmüþler kaderlerine yakmýþlar kamplarýný öfkeleriyle Yalýnayak þimdi karlar üstünde üþüdüm bende onlarla birlikte Buz gibi olan insanlýðý Isýtmanýn bir yolu bulunur mu? Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.