Papatya

PAPATYA
Bunlar sana son sözlerim,
Sana yazdýðým son þiir,
Yazdýðým son satýrlar,
Kýrdým kalemimi senden sonra…
Yokluðunda tükendi tükenmez denen kalemim,
Ne yeni bir sayfa açmaya inancým,
Ne seni beklemeye gücüm yok artýk.
***
Papatyalarla geldim kapýna,
Ufacýk bir not yazdým sana,
’Karavanýmýz hazýr yola çýkmaya,
Götürmeye geldim seni bu alemden’
***

Ama olmadý,
Duymadýn beni , dinlemedin, görmedin.
Tasýmý taraðýmý toplayýp gelmiþtim sana,
Hayatýmdaki herkesi silip çýkmýþtým yoluna,
Hayatýmda bir ben kalarak sana sýðýndým,
Olmadý…
Diyemedim bunlarý sana.

Papatyalar evinin kaldýrýmýnda,
Ben pencerenin karþýsýnda,
Hep seninleyim sevgili sen olmasan da…
Her engeli yendim sana ulaþabilmek için,
Ama hiç düþünemedim,
Yoktum ben sende,
Þimdi sensiz bir hayat býraktýn avuçlarýma,
Dualarýmda da olsa ismin hep dudaklarýmda,
Yetiþemedim sevgili ben sana.
***

Tam þu an da olmalýydýn hayatýmda,
Bu sözünü sakýn unutma demiþtin bana,
’Ben sað oldukça sen sol yanýmda kalacaksýn’
Unutmadým.
Arkadasýndayým sözümün hâlâ.
Ben seni çok sevdim.
Her þeyden vazgeçtim sana sarýlmak için,
Sen de bunu unutma..
Benim senden baþka kimsen kalmadý da,
Sende gittin beni sýðdýrýp bir hoþça kala…


Sosyal Medyada Paylaşın: