MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

MODERN TASAVVUF ŞİİRLERİ
Bilal Yavuz

MODERN TASAVVUF ŞİİRLERİ




KALBÝN KABESÝNDE

Körfezlerde gittikçe uzaklaþan gemiler,
Bir baþka seyredilir düþer gibi boþluða,

Göçe susarcasýna uçuþurdu yelkenler,
Daðýlýrdý saçlarýn rüzgarýn mezarýnda.

Semahýn kýblegahý ruhunun fezasýnda;
Bir baþkaydý her zaman, düþlerken bir baþkaydýn,

Çehrenin bahçesine gülüþler yayýlýr da,
Baðrýnýn kabesinde, sayhaný sayýklardýn.

SESSÝZ SAYHA

Altýn sonbahar, sokak fenerleri,
Duygun çardaklarda su perileri…
Ürkek parkelerde cesur kediler,
Kuþlarýn sadrýný deler de geçer.
Adýn, hançeremde hüznün hançeri,
Gönlümün yaþýna bakmadan deþer.

Gülüþün, ruhuma neden kasd eyler,
Niçindir ciðeri söndüren düðüm?
Nazarýnda yeþeren sýr serçeler,
Topraðým, denizim, yelim, göðümdün.
Saflýðýn, cürmümü ezer de geçer,
Çakýlarla çözülmez bu kordüðüm…

Nefesin; ateþten sýcak, yumuþak,
Kuþ tüyünden hafif, alýmlý sesin.
Ruha körpe seviþmekler katarak,
Sabahlara yüklü bir ceylan leylin.
Nezaketin göðsünden çaðlayarak,
Taþýp kavururdu, zarif gözlerin…

Sendin adý þehla, þaný züleyha,
Kaný leyla, gülü leyla, rüveyda…
Bakmaklara hep görmekler ekerdin,
Ansýzýn çakýþýrdý þimþek yüreðin.
Can sayha, ten vaha, umular sahra…
Yüreðin, içimde soluk soluða.

Resimlerin bile ahrazdý þimdi,
Hatýrlamaz oldum nazlý sedaný…
Unutmak lime lime ah cemreni,
Ne bitmez kahýrdý, ne kadim acý…
Bilmem üþür müsün orda sevgili,
Bekle bizi, çoðu gitti azý kaldý…

KARANLIÐIN MEZARLIÐI

Put denizi þehirlerde,
Lanetli sularýyla arzu,
Þehvet serper siperlere,
Ter içinde ve kuðumsu.

Kývrýmlarýn isyanýndan,
Baygýn düþmüþ kývýlcýmlar,
Sürtünüþten nasýr tutan,
Tenler sarhoþ, ölü ruhlar…

Sedirlerde huysuz gözler,
Zihinlerde loþ kabuslar,
Dizilmiþ arsýz i mgeler,
Derilmiþ kör metaforlar.

Yaymýþ yine o koyuluk,
Zulmü örten dalgalarý.
O renk ki dipsiz korkuluk,
Sarar þemsin her yanýný…

Görünmez boðuþmalarla,
Çullanýr huzur burcuna,
Pençeler umut daðýný,
Uzar her yerden kollarý.

Bir ejderha ki karanlýk,
Yakar çocuk renklerini.
Kaçar tonlar, solar ýþýk,
Mahvettiði bahçelerden…

ÇERAÐIN KUNDAÐINDA

Döþlerdeki kandillerin,
Uhrevi balkýrýydý aþk…
Bir semavi veçhe mýzrak,
Anahtarý merhametin…

Serpilirdin cevherinden,
Metanetler yeþertirken…
Dehþetli geceler dahi,
Bastýramaz cevherini…

Iþýklarýn somyasýnda,
Karanlýklardý sularýn,
Hýþýrtýlar yapraklarýn,
Suskun bakýr ufuklarda…

FLAMÝNGO SAATÝ

Hücrelerde zemheri, kutuplarda yangýnlar,
Bakýþlar, aynalarda aðlayan bir sonbahar.
Çaðlayan deryalarda; sahralarýn vahasý,
Serabýn, semalardan haykýrýr meramýný.

Altýn bülbüllerdi o þakýyan yalnýzlýklar,
Issýzlýklar köþkünün çilekeþ divanýnda.
Divanlar ki nümayan, sonsuz okyanuslarda,
Testin kadar ihata, tasýn kadar ýrmaklar.

Ýnce sütun bacaklar þimdi ateþ dansýnda,
Þimdi baygýn gözlerde çarpar arzunun kalbi.
Nabýzlarda cezbeler; nazik haz vakitleri,
Zarifçe okþanýþlar sýrlarýn surlarýnda…

ÝKTÝHAM

Seviþmek isterdik hep göklerde uçuþarak,
Manevi fezamýzýn mefhumdan sularýnda.

Metaforlar dokuyup nakþederek semaya,
Taze ruhlar düþlerdik, aþka kanatlanarak…

Bakýrlar balkýrlara karþýrdý buðunda,
Efsununda tütsüler, ferdalarýn fersude.

Sinelerin; dinmeyen þelalesi zamanýn,
Pürüzsüz tutuþmaklar bahþeder bahçemize.

Gözlerin gökyüzüydü yaralý kuþlar için;
Masum falyanoslara þefkatli okyanuslar…

Anne gülüþlerinden içli bir sesin vardý,
Sesin, her yüzde sesin, her solukta nefesin.

Sen eskimolara yaz, kutuplara bahardýn,
Etrafýna yýpranmayan þarkýlar saçardýn…

VESSELAM

Aydýnlýk gözlerinde; ýþýltýlar çarpýþýr,
Renkler, tonlar, ahenkler, mihenklerle katýþýr.
Vurulur yüreðinden suya inen bir ceylan,
Tutar yasýný kuþlar, kurulur tahtýrevan.

Biz, toplu yalnýzlýðýn müritsiz mürþitleri,
Aç ruhlarýmýz ancak o Sonsuz Sevgili’nin…
Rýzasý, cemaliyle, muhhabbetiyle doyar,
Yalnýz hissedeceðiz; o mümtaz güne kadar.

MUÞTU

Gün gelir, vurduðun kadar vurulursun
Eteklerinde baþlar bir daðdaða mevsimi
Güneþ saçlar aðarýr, çehrene aklar düþer
Kimsesiz aynalarýn iþte tam karþýsýnda
Derin yanlýzlýklarýn türküsünü çaðrýrsýn
Gün gelir, yaþanamayanlar göçer ömründen
Söylenemeyenlerin yasýný tutar hazan
Ýþte o gün, deþtiði kadar deþilir Leyla
Çölün ne önemi var Mecnun söndükten sonra
Baðýrýyor kandiller, nehrimizde ay hüznü
Kuytulara kuyu olmuþ mecruh gecelerimiz
Gün gelir bir vahada sen de tenha, kalýrsýn
Ýþte o gün, soðuk sessizlik neymiþ, anlarsýn
Üþüyüþlerle yanan cehennem cevherlerin
Yalazýna bir nefes de belki sen baðlarsýn
Sen þimdi hep gül, hep mutlu ol, hep çaðla
Kahkahayla hýçkýrmak neymiþ bir gün aðlarsýn
O gün sarmaz olur kat kat aðýr yorganlar
Üryan kalýr anýlar, eyvahlara büþra var

KALBÝNÝ DÝNLE

Esmer tonlarýnda güneþler saklanýr
Ýnci diþlerinde coþkun aynalar uzar
Serçe kirpiklerinde alýmlý nazar kuþlarý
Kül perçemlerin bahar bucularý kokar
Yürek ormanlarýnda bir masum ceylan
Katmýþ birbirine o bütün ortalýðý
Þimdi her yer kýyam her yön kýyým her an dram
Her nefes kan oðlu kan oðlu kan oðlu kan
En derin bahçemde koþturur çocuksuluðun
Ve dilsiz cellatlar gibi dikilir aramýza
Acýmasýz zamanýn köhne uçurumlarý
Sen þimdi seke seke terk ederken sesimizi
Renklerimiz solar, cansýz karanlýða boyanýr
Soluklar daralýr, daralýr, daralýr, daralýr
Saçlarýnda görünmez çiçeklerimden bir taç
Saklar nazenin sýrtýn körpe kanatlarýný
Hep gülerken gördüler seni hep neþeyle
Bakýþýnda baðýran aðýr yaralarýný
Kimseler göremedi, kimseler göremezdi
Ýncecik ellerinde devasa düþler yatar
Kýsacýk yaþamýnda upuzun olgunluklar
Gel de otur yanýma, yaþlanýnca kalkardýk
Gemiler alýrdý sonsuzdaki sahilimize
Bülbülün duasý kalkan gülün ömrüne
Ötüþür sessizlikler; gitme, gitme, gitme

MEDED

Ne yaslý bir dünya bu
Herkes herkese ölüm
Herkes herkese hüzün
Herkes herkese kahýr
Herkes herkese dram
Kimse kimseye ýþýk deðil
Herkes herkese yalnýzlýk

Meded ey Mahbub meded
Meded sevgin aþkýna
Masuma susuz kaldýk
Her yer her yüz karanlýk
Kalbimizi boðar sadrýmýz
Zulmün depremlerinde
Darmadaðýn ervahýmýz

Ahir zaman baltalarý
Parçalar vicdanýmýzý
Daralýr nefeslerimiz
Soludukça solmaktayýz
Merde hasret namerd bile
Meded ey Mahbub meded
Meded Ahmed aþkýna

OYUN

Dürüstlük varken hile niye, fenalýk niye
Neden düþürür insan kendini böylesine
Ona en masum en içten kýymet verenlere
Geçirdikçe geçirir yaban pençelerini
Burasý dünyadýr, burasý bu kadar iþte
Kaybetmek ne kolaydýr, yakýp yýkmak ne konfor
Canlarý acýtmaktan zevk alýr zalim kalpler
Mutlak adaletine inancýmýz tam ey Rab
Er ya da geç pek piþman hep üzmek isteyenler
Kötülere harcanan zamanlarýmýz için
Bizi de affet, bizi de affet, bizi de af
Yazýk ki aldanýrýz, saf sanarýz biz gibi
Çehremize gülüþen her gaddar kelebeði
Kederler bahþedersin keskinleþelim diye
Kavileþelim diye aciz düzmecelere
Elbet bu da geçecek, yaralarý açansa
Hançerindeki kaný asla unutmayacak
Hafýza cehennemdir ah alan serçelere
Saplanmak bumerangtýr bek döner sahibine
Ýyilik varken pusu niye, hainlik niye
Doðruluk varken kendini kandýrmak ne diye
Vefasýz bir kürede nankörler defilesi
Yiðitçe diyenleri hançerleyen desise

ASUMAN

Bu kümeler bu yýðýnlar bu sürülere,
Bu gösterilen yöne koþturan aynýlara,

Sýðamýyorum çünkü kuðu gözlerin…
Çünkü sensizlik çakýlarla kazýnmýþtýr,
Uzadýkça sarýlan yürek aðaçlarýna…

Sessizler ýssýzlara yeniden yazýlmýþtýr,
Yaklaþtýkça uzaklaþan yýldýzlardýk…

EVÇ

Çölde bir kum tanesi tutmuþ da,
Bakýlmaya kýyýlmayan nazlý süreyyanýza,
Cehennemler doðurma cüreti göstermiþ…

Gibi bir mevsim þimdi aðlayan aynalarda.
Gelseydin; o elvan etekleri sürüyüp ýrmaklara,
Varsýn ezilseydi hücremizde cümle yapraklar.

Makberimiz, yangýn mý yangýn gökküreniz…

YAÐIZ

Aðýyor sularýn
Hançerde, kuþakta ve pusatta
Aðýyor nazenin
Ýncecik dallarýnda
Körpecik, camgöbeði
Kanýyor sessizliðin
Kanýyor mavi
Baðrýnda kýzgýn örgüler
Esmer ruhunda akkor

Azýðýmýz tarumar
Yüküm tonlarca sevdan
Ýçim aðýr mý aðýr
Size hep mutluluklar
Bize kahýr kalmýþtýr
Aþým özüm üstüne
Þimdi mevsim sahradýr
Þehla endamýnda can
Çarpar durur divane
Kalbin feza denizi
Ve kükrer perçemlerin

Gel arýt ömrümü ey
Yýkýlmaya alýþmýþ
Yerlerimden tut kaldýr
Yeþersin yangýn
Tutuþsun yara
Yaþarsýn filiz
Karýþsýn köklerimiz

TUTUÞAN

Birbirine sarýlmýþ
Yapraklar gül dediðin
Nereye baksan rahmet
Nereyi görsen hikmet

Sýr içinde sýrrý çöz
Yok içinde yoka var
Herkeslerin kaçtýðý
O yangýn düðünündür

O ateþ, kabuðuyla
Girene cehennemdir
Aþktan üst baþ yýrtana
Zakkum içre kevserdir

Ey can yüzlü nedime
Þelale canlý yaren
Aþk; binbir düðümünde
Binbir hasat derendir

ÝKRAR

Milyarlarca renk
Milyarlarca ahenk
Milyarlarca ses
Milyarlarca nefes

Milyarlarca his
Milyarlarca þifa
Milyarlarca çehre
Milyarlarca fikir

Milyarlarca sevda
Milyarlarca varlýk
Milyarlarca yokluk
Ve tek bir Sahip

Rýzasý hep rýzasý
Cennetlerin cenneti
Dolduracak, dindirecek
Derin yalnýzlýðýný

CANLAR CANI

Dilsiz, saðýr senfoni
Renksiz, nursuz gösteri
Tatsýz, tutsuz ziyafet
Hissiz, duyarsýz ilgi

Sýr içre sýr içre sýr
Kýr artýk testini kýr
Ne dýþ kalsýn ne iç ey
Özü közünden sýyýr

Sularýnda ötenin
Zirvesinde derinin
Kavuþ kavuþulmaza
Dinsin dinginliklerin

Sýrlarýn sýrrýna er
Gizlerin gizine pus
Ne dam kalsýn ne duvar
Canlarýn canýna var

HAZÝRAN

Narin ellerinde serin sular çaðýldar
Cevherinde varaklar, nadide, çocuksu
Çokça gökyüzleri, çokça soluyuþ
Dallarýnda kýrgýn ýssýzlýklar mevsimi
Þimdi yürek bir saatli bombadýr
Pençleriyle sadrýmý boðazlayan
Dað gibi kurulmuþtur zamanlar aramýza
Ürkekliðinde aþkýn gözyaþlarý parýldar
Þimdi ne derse desinler, mecalsiz
Cürmüne vurgun bir mücrim karþýnda
Yargýlayan gözlerin zindanýnda mahkum
Ama asla piþman olmayacak olan
Ruhum ruhunu nasýl da görüyor
Bakýþlar kaçýran masum maralýn
Ýnanmazdým, inanmazdým yaþamasam
Gözleri yananlarý gözleri yananlar anlar
Gözlerin yangýn, gözlerin dargýn umutlar
Ýçim ki urganýný bekleyen argýn þehzade
Alýmlý, nazenin, ölümcül otaðýnda
Þimdi ahdim ömürlük bir duadýr bahtýna
Söylenemeyenlerin altýnda kalan
Bir makberdir aðarmýþ hayaller
Günler asýr, güzler ayaz, güller veda
Yeter ki mutlu ol diyeceðim o gün
Biz ki alýþýðýz düþte hüzne, yazda hazana
Öleceðini bile bile yaþamak gibi
Ýnanmazdým, inanmazdým yaþamasam
Ýnandým, yaþadým, gerçeðimdin

EHVEN

Daha iyi bir hayat mümkündür
Daha mutlu bir cevher harabende
Güzel düþün, güzel dile, güzel sev
Önce içinde baþlar, içinde biter
Umutsuzluðun gazabýndan kurtuluþ
Baharýn fýrtýnasýnda savruluþ
Aþkýn cennetinde azab mümkündür
Güzel yaþa, güzel hisset, güzel göç

DÖNÜÞ

Kendine kýymet verdiðin kadardýr
Deðerin bu gönüller mahþerinde
Ýnanmayý bil, inancý say, inanca güven
Ýnanç yalnýz býrakmaz yoldaþlarýný
Güzel zanlar ýrmaðýnda yýka kalbini
Her zaman bir ýþýk vardýr karanlýk için
Müspetliðin kadar huzurlusundur
Mutluluk, özüne dönebildiðincedir

SONSUZ NEZAKET

Rahman’ýn süt nehirleri
Çaðýldar her gün her saniye
Görkemli anne daðlarýndan
Masum evlat vadilerine

Alemleri havada tutan
Cansýzdan canlýlar çýkaran
Varlýðý yoklukla yeþerten
Hepsi nihayetsiz sergin

Sevgin nasýl da haþmetli
Aydýnlatýr kusursuz cemresi
Karanlýkta dönen dünyalarý
Nereye dönsek zarafetin

ZÝLAN

Bakýþlarýnda masum günbatýmý,
Teninde alýmlý yýldýzlar parýldar.

Baðrýn, yaralý kumrular mevsimi;
Gülüþünde yarým kalmýþ þarkýlar.
Büyür, büyür, büyür göz bebeklerin…

Cennetime dönüþür içli cehennemin!
Çýðlýðýn bahçemdir, yeniden doðuþ.

KEMENT

Yaþadýn asýrlarca
Ama
Alýþamadýn hayata
Yüreðin hala
Ýlk günkü hayret

Baktýðýn her yüzde
Her ton her yön
Her renkte
Her ahenkte
Her his her seste
Soru iþaretlerin

Bir yanýn çýlgýncasý
Ölüm merakýnda
Bir yanýn delicesi
Yaþamak coþkusunda

Ýnsan nasýl çeliþki
Ýnsan zarif komedi
Ýnsan hazin estetik
Acý bilmece

AV MEVSÝMÝ

gözlerin gece gözlerin karadelik
güneþ saçlarýnda derin sessizlik
boynunda kuðular, gülüþün gazal
birazdan bastýrýr tuzdan fýrtýna

yapraklarýn kuþlar misali dallarýnda
dökülemez uçar, körpe nazenin
keþke yalnýz bunun için sussaydým bizi
herþey bambaþka olabilirdi oysa

hangi yerden kapanýr bu kesik þimdi
kýrýlýr içten içe geçirdiðin aynalar
uzar, uzar, uzar nurdan narin diþlerin
bulanýr yetim, yüreðimin kanýna

HURUÇ

Göz göze gelemeyen mahcuplarý,
Köz köze yanamayan sessizler anlar.

Gidersin, göçer ne kadar kuþ varsa…
Nefessiz yaþamaklar öðrenir yürek…

Gidersin, gelememiþken bile daha,
Þimdi bir merhume yerine kalan…

MENFEZ

Karanlýða gece; bir tutam ýþýk…
Anlam sofraný ser ruhumuza ey.

Ki ýsýnsýn iliklere kadar her yanýmýz.
Ki rahmetin kadim týðlarýyla,
Dokunsun beraberlik kumaþýmýz…

Geçir içimizi o dar menfezden ey.

Bilal Yavuz
Hira Yayýnlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.