Müzeyyen’e derdimi anlatmaya alfabem yetmiyordu. Devþirme bir acý da deðildi ki çarpýk bir nizamla konuþayým. Kaynaksýzca sustum bundan ötürü. Kayda deðer acýlarý yoðurdum elem günlerinde Sesim, sessizliðin sekizinci notasý, Alfabenin son karakteri oluverdi. Taþýdý kendini paysýz bir yalnýzlýk avlusuna. Avlu boþtu. Boþluk bir garip sarhoþluktu. Bütün bedenimi saran...
Sosyal Medyada Paylaşın:
_loran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.