Toprak Kanatlı Kuşlar

boðazýmda kökleriyle aðacýn
durmayan kelimeler, acýtarak yürüyen
karanlýktayým ey gece, ýþýmam artýk
güneþi ipe dizsen saðlýðýmda
gerçeði unutsak, saman alevi bende
kýrýlmýþ ayna boþ bakýyor yüzüme
saatler kahkaha atarken günün birine
þüphemiz var gülümsememizden
suskunluða yer veren o boþlukta
ýssýzlýðý bölüþen gecenin baþlangýcýnda

sözlerin ardýna sýðýnan
tabiatýmýn, merhametimin yasý beni boðan
ben toprak olurum, sen büyü
baþlamak bitirmenin yarýsý deðil bazen
baþlamak yok olmanýn diðer adý
hep giden bedenimiz için
günahýn arta kalaný
bana sen verdin isyaný
bana Allah öðretti
kapýda yunusvari durmayý

biraz zorlanacak elim
tükenir gibi olacak belki nefesim
gitmeyi yeni öðrendim
bir imdat çýðlýðýnda
hiç düþünmeden
gemileri karaya gömülüyor
yelpazen denizde kopan fýrtýna için

bitmeyecek cehennem
cennet, baþka günlere emanet edilecek
belki bir daha görmeyeceðim
çok eskiden, yüzüme gülümseyen cennet
elime dokunan güvercin
hiç gitmeyen cehenneme yenilecek

bütün ýþýklar söndü
yeminler, verilen sözler
gümüþten yüzüðü boynuma taksam
þimdi baþucumda gitme vaktini gösteren saat
sen kal öylece,
nehirleri kurut, beni unut
ben denizden uzaklaþan martý
kartal yuvasýnda beslenen uðursuz kuþ olacaðým

baþým dönüyor, uçamýyorum toprak kanatlarýmla
yapýlan ayinlerin girdabýnda
sönük bir þiir oluyorum
vurunuz, ayaða kalktýkça
verdiðim sözün süresi bitene kadar
dinleyin, kiralýk ciðerimden sözleri
kaslarýmda biriken yorgunluktan
sýðýnýyorum,
þimdi Allah’a
damarlarýmda kýrmýzý ýrmaðýn yolculuðu
sona varmadan


yusuf bal

Hayal Bilgisi Dergisi 23. sayýda yayýnlanmýþtýr (Kýþ 2016).

Sosyal Medyada Paylaşın: