Kül Devri (Görsel Şiir, Deneysel Şiir)

saçlarý yolunmuþ kitabýn ortasýndan geliyorum, hatýrlasam tarih derim adýna, unutsam eski bir tutsak.........þimdi
. içine kül düþmüþ çayýn renginden yudumlayýp beyaz þerbeti, kýrýldýðým kalemin içinden geçiyorum....belki de
.. ey fýrtýnalý yolculuðumun son duraðý, dönen saatler durdu, öldüðümü saklýyorum sayfalardan.......ölüyorum
... eðilsem harflerim suya deðer biliyorum, tut beni ey sonbahar, köklerimden dökülüyorum.....düþünüyorum
....açsam içimi, yaðmurla karýþýk güneþ çýkar, kirpiklerinle örtsen arþa deðen duamý...........umutsuz kýrýlgan
.......boyasam yanlýþýmý, kayboluþum dudaðý sürmeli dað, biliyorum hep iz kalacak.......elimde habil’in kalbi
........biliyorum hep karanlýk, biliyorum kelebeklerin sayfalara düþen gölgesi...........mürekkebi ýslak kitapta
.........koþuyor ömrümüze, gözlerimin ýþýðý, yorgun atlarýn toynaklarýnda.......... insan kendini yazar bazen
.........kum taneleri Allah’ýn verdiði harflerden boyayacak baharý...............eðildim suya, döndüm yüzümü
..........izliyorum bir akþam üstü, göðü boyayan kýzýl sahneyi.................dünya dönüyor, gök yüzü kumral
..........unutuyorum bedenimin taþýmadýðý uzak düþleri ................avucumuzda dönüyorken ateþ çemberi
..........hangi depremi içimize kuruyor diyorum tanrý.............hangi depremi içimize kuruyor diyorum tanrý
..........avucumuzda dönüyorken ateþ çemberi.................unutuyorum bedenimin taþýmadýðý uzak düþleri
..........dünya dönüyor, gök yüzü kumral................. izliyorum bir akþam üstü, göðü boyayan kýzýl sahneyi
.........eðildim suya, döndüm yüzümü................ kum taneleri Allah’ýn verdiði harflerden boyayacak baharý
.........insan kendini yazar bazen........... koþuyor ömrümüze, gözlerimin ýþýðý, yorgun atlarýn toynaklarýnda
........mürekkebi ýslak kitapta............biliyorum hep karanlýk, biliyorum kelebeklerin sayfalara düþen gölgesi
........elimde habil’in kalbi........boyasam yanlýþýmý, kayboluþum dudaðý sürmeli dað, biliyorum hep iz kalacak
......umutsuz kýrýlgan..........açsam içimi, yaðmurla karýþýk güneþ çýkar, kirpiklerinle örtsen arþa deðen duamý
.....düþünüyorum.......eðilsem harflerim suya deðer biliyorum, tut beni ey sonbahar, köklerimden dökülüyorum
...ölüyorum........ ey fýrtýnalý yolculuðumun son duraðý, dönen saatler durdu, öldüðümü saklýyorum sayfalardan
..belki de......içine kül düþmüþ çayýn renginden yudumlayýp beyaz þerbeti, kýrýldýðým kalemin içinden geçiyorum
þimdi..........saçlarý yolunmuþ kitabýn ortasýndan geliyorum, hatýrlasam tarih derim adýna, unutsam eski bir tutsak


Þehir Dergisi-Sayý 113-Þubat 2018 de yayýnlanmýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: