ama sen sus/tun.. sen sustukça ben kanadým ben yandým ben sandým...
"sandým ki" sözcüðünün altýnda ezildim her gece.. bilseydim ki kapýn kapalý çalmak yerine ölmeyi tercih edecektim..
olsun ben elimden geleni yaptým ya benim gönlüm vicdaným rahat ya varsýn n’oluyorsa olsun bundan sonra..
sana attýðým her adýmda dönersin, seversin gülersin sandým.. ama sen hep sustun.. inan ki bu susmanýn piþmanlýðýný yaþayacaksýn bir ömür..
çünkü bir daha dönmem bir daha sevmem bir daha sanmam bir daha kanmam.. ...
beni sana getiren þey güzel yaþanabilir ihtimallerdi umuttu.. yoksa her defasýnda yüzüme çarpýlan kapýnýn meraklýsý deðildim... ama olsun sen o ihtimalleri susarak öldürdüðüne göre þimdi susmak zamaný..
þimdi kim iyi susuyor kim kahýrla kusuyor kim hayata küsüyor onu göreceðiz....
sanma ki acýnla þad olurum senin bir ah’ýnla ben bin kez ölürüm.. ama bunlarý demeye mecbur býraktýn sevgili..
bundan gayrý adýn dilime yasak sevdan kalbime tuzak olsun..
beni bilesin lakin ölmüþ bilesin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mervan Tan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.