demiþtin ya sadece hep ben vardým
her an yanýnda
kimseye gönlünü býrakmamalýydýn
ona buna avuç açmadan
bu sahneyi bir çiçekle süslemeliydin
sen bilmezsin ya
mis kokulu çiçekler gibidir çocuklar
koklayýp da dokunmaya hiç kýyamazsýn
çocuksuz ev bir mahpushane gibidir
kediden bile medet umarsýn
madem ki aþk dendi bu birlikteliðimize
aþk bir aðaç gibidir
muhkem kökleri ve o yemyeþil dallarýyla
kuþlarýn baþýna üþüþtüðü o meyvelerin de nerde
yoksa sen bir çam aðacý mý idin
kesilip de yýl baþlarýnda podyumlarda
bir gelin gibi süslenen
iþi bitince çöplere atýlýþta da kuruyan
dedin ya altýn gibiyimdir ben
hani senin ons ’un nerede
yerle yeksan olmuþta külçen
senin haberin mi yok
dedin ya ben bir yýldýz gibi pýrýl pýrýlým diye
ve bir güneþ gibi de ateþim var
peki o zaman neden ki sen
hep kutuplar gibi geldin bana
güneþin altý ay olup da altý ay olmadýðý
senli önümü bile göremeyip de
donduðuma göre gerisini sen düþün
fark ettiysen hep içimi deldi olgularýn
oysa gönlüm isterdi ki
her an ruhumu tazelesin
bir kalýp ustasýnýn çaktýðý çivi gibi deðil
bir toz fýrçasý gibi
gönlümü okþayýþta da pirüpak temizlesin
senin anladýðýn gibi
hiç mi hiçte biraz dermaným yok
merhem desem olamazsýn
üstelik sen gönül doktoru da deðilsin
iklimine uydurdun ya sen beni
deðiþtim sanki
hep karanlýk gecelerde yýldýz gözlüyorum
sen ne vakit kayacaksýn diye
bez maske gibisin nefes alamýyorum
kalbim çarpmýyor ki nasýl yürüyeyim
madem ki sadece altý ay güneþli yüzün
oda bitiþte geldi gelecek güneþinin sonu
ha battý ha batacak gibi
bak çöküyor üstümüze zifiri karanlýklar
bari çökmeden salýverelim gönül baðlarýmýzý
önümüz çatallý bir yol zaten…
(08.01.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!