Ateþini çiçek sanmýþ bir kelebektim Var gücümle çýrptým Tozlu kanatlarýmý. Kýsacýk ömrüm bitmeden konmak için közlerine.
Dur durak bilmeyen bir nehirdim önceleri, Aþkýn daðlarýndan koptum Durmadan aktým Göller büyüttüm ovalar besledim de, El kadar kalbini dolduramadým.
Erguvan dalýnda bitmiþ, incir yapraðý gibi Uyumsuz bir fazlasýydým kalbinin. Sürgün olmuþ bir yurtsuzum þimdi Uzak kentlere benzeyen ýþýltýlý gözlerine. Ama gel gör ki;
Kanatlarý yanýk bir kelebek taþýr rüzgar, Kurumuþ bir ýrmaðýn yataðýna.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.