gonlum de acilar buyuttum hic istemiyerek, sevda tarlalarina cileler ektim ve derledim sonunda acilarimi ellerimle buket buket sen yokken... bizden kalanlari katladim bugun, topladim bohcalarini gonlumun ve kapattim sandiklara birer birer, teker teker kovdum umutsizce bekliyen sabrimi yuregim den sen yokken... ve kilitledim kalbimi durdum defterini hayatimin dort bir yana savurdum duslerimizi dudaklarim dan duman duman sen yokken; hic gelmiyecekken... hic bilmiyecekken... kimbilir belki de kimseyi birdaha boyle sevmiyecekken vazgectim sen den bugun; sen yokken...
Sosyal Medyada Paylaşın:
NILUFER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.