Büyütemedim içimdeki çocuðu , Gerçi yaþamadý da... Çünkü yaþamak ; Dikenleri kucaklamak.. Çünkü yaþamak ; Deðirmende bir arpa boyu yol gezinmek , Öðütülüp un ufak olarak... Bildiðimiz yaþamak ,aslýnda yaþayamamak ; Yaþanabilir bir yaþamý baz alýyorsak..
Korktu masum tertemiz ruhu çocuðun.. Çirkef geldi gözüne yosma hayat ; Koluna takýp gezemedi.. Ve Doðmamýþ olmayý diledi, Týkadýðý burnuyla Kokuþmuþ dünyada þefkat ararken.. Geçmiþin çer-çöp aný daðýnýn Üzerinden bakýyor þimdi , Takvimdeki yaþamayacaðý yapraklara.. Haklýsýn çocuk, Ne umdun ne buldun.. Haklýsýn çocuk, Evet belki de doðrusu bu olmalý ; Sade ve sessiz, Bir onur intiharý..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enginden Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.