Gözün Aydýn Deliriyorum
Þimdi kekik kokulu tarlalarýn içindeyim.
Ayaðýmda þalvarým ,baþýmda yemenimle...
Rüzgar ayný rüzgar yine,güneþ ayný güneþ.
Yaðmurda yaðmasaydý seni hatýrlatmak istercesine.
Serpiþtirdi Rahmet yanaklarýmdan süzülen gözyaþýmý silmek ister gibi.
Sen gibi...!
Güçlü ol derdin, hep dik dur.
Sonunda öðrendim caným yanarak...
Bak pitýrak dikenlerine yalýn ayak basýyorum hatta.
Anladým ki insanýn canýný en çok sevdiði acýtýrmýþ.
Þimdi korkusuz cengaverler gibi atlýyorum herþeye.
Biliyorum ki en büyük korku sevdiðinin kaybýymýþ.
Daha bir anayým þimdi.
Daha bir merhametli.
Ama bir o kadar da acýlara dirençli...
Canýma dokunan her þeyin canýna okuyorum,
Canýmýn sen olduðunu öðrendiðimden beri...
Uzak duruyorsun ya ,caným acýyor benim.
Ve;
hiç kimse bu denli acýtamýyor canýmý endiþelenme...
Gül diyordun hep gül...
Gülmek için bahaneler arýyorum þimdi.
Þu dað,þu tepe ,þu ihtiyar koyunun aksýrmasýna bile gülüyorum.
Evet gülüyorum...
Deli deli gülüyorum.
Yetmez mi bu aðlayýþlar diyerek belki de delirerek gülüyorum.
Gözün aydýn deliriyorum.
KRALiCESULTAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.