Ýlk gördüðüm cemâlin tertemiz safça yüzdü, Lakin sendeki gizli huy mal düþkünü açgözdü. Sanma ki çaldýklarýn ömrüne ömür katar, Sanma ki haram mülkün aç nefesine yeter.
"Ýyi ve kötü günde" diyerek sorulunca, "Evet" diye haykýran sen deðil miydin ki, yâr? Nerdeydin ben düþünce, yerlere serilince? Hararetli yeminler çabuk unutuluyor.
Ýnsan umutlanýyor, ne hayâller kuruyor; Ýstiyor ki evimiz, çoçuklarýmýz olsun. Ben kendimden korkmuþtum, lâkin bende duruyor, Yeminini unuttun, acaba mutlu musun?
Mehmet Semercio
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.