Postmodern Şiir Örnekleri
GÖÇ MEVSÝMÝ
Balkonda sararan yapraklara bakýyordu
Her yýl usanmadan dirilen ihtiyar aðaçta
Çocukluðunun suçsuz ormanlarý saklýydý
Yaðmurla öpüþen çimlerin burcusu hava
Dalgýç ruh hicret etmiþ mazinin en dibine
Renklerini kaybetmekmiþ olmanýn bedeli
Büyüdükçe hasret kalmak masumiyetine
O bütün ahbap hisler þimdi birer yabancý
Çocuklara merhametle bakan yaþlý gözler
Felç olmuþ sezgilerin tarifsiz hüznü meðer
Asýrlardýr yaþanmayan bir saray hatýralar
Anýlar masallarla karýþmýþ durmuþ iç içe
Dön bak ne kaldý yorgun kalbinden geriye
Günbatýmý sýzar eþyalarýn antik örtüsüne
Ve tozlarýn dansý baþlar akþamýn þerefine
Bu kez senin için doðar gece ürkme sakýn
Göç mevsimidir, tadýný çýkar kaçýnýlmazýn
Sarýl ayçiçeðine, tenha güllere, kefenin gibi
Saçlarýnda rüzgarlar, alnýnda serin terinle
Vefalý sessizliklerin sakin çýðlýklarýný dinle
Elveda savaþlara, kinlere, kibirlere elveda
Elveda bütün kötülüklere, elveda karanlýk
Elveda bebeklerin yakýldýðý vahþi küremiz
Elveda evrenin cehennem bahçesi elveda
Ecel kurtuluþ bize, ah ölüm, ne özel veda
SEVDAMIZ DÝYARBAKIR
Onurlu hayatlarýn þehrinde geçti ömrüm
Bazalt avlularda kadim çocukluðum
Nabzýmda asýrlarý yontan Dicle serinliði
Sesimde zorlu zamanlarýn buruk hatýrasý
Gönlümün çaðýltýsý dolaþmýþ her karýþýný
O bütün saflýðý, berraklýðý, ahengiyle
Bizi aþkýn varlýðýna hepten iman eyleten
Sýrlarým surlarýna karýþmýþ aziz kentim
Sevdamýz, Diyarbakýr, mükellef evimiz
Ocaðýnda binbir çile harlanan irfanýyla
Bir þehir ki en güzel öðretmeni gönlümün
Bir þehir ki insaný kendiyle barýþtýran vefa
Ey barýþýn, anlayýþýn, haysiyetin baþkenti
Kýyamete dek kardeþ kýl yiðit evlatlarýný
Sen ki hep iyiliðe hep doðruluða layýksýn
Tarihin yüreðinde çaðýldar sessizliðin
Süleyman Tepesinde peygamber rüzgarlarý
Hep okþadý yýllarca yetim baþlarýmýzý
Yorgun bakýþlarýmda daðlarýnýn özlemi var
Sevdamýz, Diyarbakýr, heybetli yoldaþýmýz
Peygamberler daðýnýn gölgesinde yeþermiþ
Baraj çocuklarý kadar sevinçlidir kederim
Çünkü hep sende yaþadým ve bir gün ey
Ýnþallah o merdane baðrýna gömüleceðim
Tarihin yüreðinde çaðýldar sessizliðin
Sen ki hep iyiliðe hep doðruluða layýksýn
Kýyamete dek kardeþ kýl yiðit evlatlarýný
Ey barýþýn, anlayýþýn, haysiyetin baþkenti
Bir þehir ki insaný kendiyle barýþtýran vefa
Bir þehir ki en güzel öðretmeni gönlümün
Ocaðýnda binbir çile harlanan irfanýyla
Sevdamýz, Diyarbakýr, mükellef evimiz
KALENDER
beden topraðýnda can rüzgarý kalbin
eser durur cezbeyle deryalar dibinde
surlaþan serler kuþatýr mana bahçeni
mest dergahý göðsünde yeþerir neyler
meyler sarar havayý esrarýn ahengiyle
cisimler ve evrenler ötesinde o soluk
ciðer hasret yürek hasret sevda hasret
nefesler nefesi sýrra hasret bile hasret
usturlab edalarda aþkýn düðünü baþlar
ölümler doðumlardýr mavera güllerine
VÝSAL
naðmeler raks eder göðünde vecid
göðünde nur bahçesi yýldýzlar hayran
semah eyler gönüller can meclisinde
taþar kadehlerden sonsuz ummaný aþkýn
çýðrýþýr ýssýz sessizler o derin çýðlýðý
toplanýr adýný ömrüne kazýyan ruhlar
vefanýn görkeminde ulu daðlar yeþerir
rýzanýn bengi firdevsi sarar her yaný
aþýklar mahþerinde görklü visal salýnýr
çileler bâdema gülümseten anýlardýr
ARAF
Adem’in tevbesi mi bükük boyunlarýmýz
Ahlarýz meyler gibi rüzgarýn hýrçýn yurdunda
Elde can, dilde canan, vurulduk en derinden
Su içtikçe susarýz, meded, su içtikçe susarýz
Ömürlük kýrýlýþýn hep yankýsýný derleriz
Bir Zülkarneyn asasý gerek çaða bir de set
Vahþetlerin çiðnediði dünyamýza bir seda
Saz yangýn, mýzrap yangýn, nükte yangýn
Tutuþmuþ bahtýn harap güllerin bahçesinde
Etten kafeslerimiz, duvarlarýmýz þehvet
Dehþetli yarýnlarýn hep sureti siretimizde
Kalbimiz sýrat olmuþ kayýp yörüngemize
Bize bir Ýsa gerek Rabbim bize bir Ýsa
Dinmeyen, yýlmayan, savrulmayan bir asa
Sararmýþýz, solmuþuz, daðýlmýþýz, mahcubuz
Topla bizi Sahibimiz, yeþert bizi Þahýmýz
Aðlarýn daðlarýnda kendimize hapsolmuþuz
Buldur bizi bize ey þaný sonsuz Sultanýmýz
Bitmek bilmez içimizde Nuh tufanlarý dindir
Bir soluk ver daralan nefeslerimize ey Hu
Bir þule ver ki çorak közümüz agah olsun
Bilal Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.