Denize kavuþmadan yorgun düþen ýrmaðým, Gözden düþen yaþ gibi sessizce akýyorum. Zirveleri dumanlý, yol vermeyen bir daðým, Gece gündüz demeden, hasretle bakýyorum.
Güneþ battý ufuktan, isli lambalar yandý, Herkes uykuya daldý, dertlerim de uyandý, Býçak derine daldý, kemiðe de dayandý, Yorulan gözlerimi tavana dikiyorum.
Rüzgâr gibi her gece penceremi yoklayan, Bahçemdeki gülleri el vurmadan koklayan, Gönlündeki sevgiyi bir sýr gibi saklayan, Bir yârin özlemini her zaman çekiyorum.
Gurbet ele gidenler kolay, kolay gelmiyor, Ýçimdeki yangýný ne yapsam da bilmiyor, Âþýklarýn yüzleri çoðu zaman gülmüyor. Serin esen rüzgara içimi döküyorum.
Kederin kýskacýnda kurtaramam yakamý, Çokta acý oluyor yýllarýn intikamý, Hiç gönlüme girmedi þu dünyanýn makamý, Nefsim arzuladýkça, hep kulak týkýyorum.
Kimi zaman hüzünlü, kimi zamanda dargýn, Þu ýssýz sokaklarda yürürüm yorgun argýn, Ne kimseye küskünüm, ne de birine kýrgýn, Ýçimdeki efkârý, nârýmla yakýyorum.
Sabri Koca
teþekkürlerimle.......
Gurbet cana zülmeder vuslata çarpar gönül Baharým kýþa döner ötmez baðýmda bülbül Bulutlar kara baðlar gözlerimden akar sel Ne olursun sevgili gitme biraz daha kal............. Kardelen-1
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.