YAŞAMAK NE ZOR

Sisli bir güz akþamýndayým
Camlara vuruyor yaðmurun sesi.
Efkarlý bir akþam, dumanlý bir akþam
Bahçedeki büyük dut aðacýnda
Boþ bir salýncak... salýncakta
Hayallerim sallanmakta hüzünle...
Kuþlar son çýðlýklarý ile yuvalarýna koþuyor.

Yine akþam ; uykusuz gözlerde gece
Benden þikayetçi kirpiklerim dinlenememekten
Ve hep ýslak kaldýklarý için
Sorguya çekecekler bir gün beni.
Ya ben kimleri çekeyim sorguya ?
Dünya cehenneminde yakan
Zebanilerin sorgusunu kime havale edeyim.

Son geçen akþam satýcýlarýnýn sesini özlemiþim
Çýkamýyorum ; ayaklarýmda prangalar.
Onlarýn seslerini duymak bile acýtýyor
Týkýyorum kulaklarýmý duymayayým...
Ama içimde uðulduyor tüm sesler.
Hüzün dolu çýðlýklar kalbimin odalarýnda
Hýçkýrýyorlar...anlam veremediðim yaþama.

Bahçemdeki sararmýþ þu leylak aðacým
Kaç yýl oluyor, ellerimle dikmiþtim.
Mor mor salkýmlarý bana gülüyor...
Çaylar içtiðimiz altýnda ,sohbetlerle...
O da aðlýyor þimdi, yalnýz ve üþüyen.
Yalnýz kalan aðacýn türküsünü söylüyor yaðmur
Leylaklarýma sessiz sessiz.

Ama benim türkülerim sessiz de olsa
Gözlerim duyuyor, biliyorum yaþlarýndan
Yanaklarýmdaki sýcaklýðýn.
Uzaklardaki sýcak bir elin, istiyorum silmesini
Dudaklarýmdan dökülen, sana doðru gelen
Bu þarkýlarla bir tanem ;
Dikenler içinde bir gül gibiyim -
Diyorlar ki : ’ iyinin kaderi kötüye düþer’
Ay ýþýðýn saçmaz, küsmüþtür diye
Gün yüzü görmeyen tüm yaþantýya.
Of ki of !.. yaþamak ne zor !...

Aygün Deniz 31.12.2020



Sosyal Medyada Paylaşın: