İzmitin Çocukları

izmitli çocuklar

kocaeli, es emek yeli
kardelen zamaný, ana
vay bana!.. vaylar bana
zamaný içerim, kana kana
yüreðim yangýn yeri, o ak kor
baþýmýzdan geçenleri, bana sor
sanýrým-kanarým-olanlara yanarým
vardiyam tam, iþler yarým, yarýmca
seramik fabrikasý’na, erken varýnca
fýrýnda yanan o kýzýl kitaplarý görünce
yerli-sýrlý çamur yoldaþým, sýrdaþým ter
elim, yüzüm, gözyaþým, gençliðim piþer

ah be! adiloþ bebe, örfi idare geldi, sobe
dokuz yüz seksen, umuda kurþun eksen
‘nete-kim’ kanlý, salyalý aksan, evren sen
ayaðýnda kart postal-pranga, gonca yaya
cemre, daha düþmedi topraða, suya, aya
bilge beþikte, eþikte, kreþte ve o karakolda
yaþamý sorguluyor; fabrikada, grevde, yolda
kuþlar su içerken baþýný yukarý kaldýrýr, neden?
babam kayýp, annem yanýk, açýz, suyumuz yok
haydi çocuklar, gelin! biz de baþ kaldýralým, çok.

dursun özden
www.dursunozden.com.tr

Sosyal Medyada Paylaşın: