İKİNDİ RUBAİLERİ-54

ÖLMEDEN CENNET ÝSTEMEK

Doymayý bilmez insan; brüt deðil, net ister
Yarýný yedeðinde tutmaya senet ister
Bilse de sonsuzluðun yolu ölümden geçer
Tuhaftýr insanoðlu, ölmeden cennet ister

GÜZ MEVSÝMÝ

Nedamet gözyaþlarý çoðaldý, dize geldi
Karakýþ göz kýrpýyor, mevsimler güze geldi
Vakit tamamdýr diyor þakaðýmdaki aklar
Yaþamak için ölmek sýrasý bize geldi

KEMÝKSÝZ

Bugün fýrtýna biçen, bil ki dün rüzgâr ekti
Kul dünyada kirlendi, her doðan bir melekti
Sözün gümüþ olduðu yerde altýndýr sükût
Ýnsan her ne çektiyse kemiksizinden çekti

KURTULUÞ

Bazen öne fýrlayan, bazen pusan kurtulur
Kimi zaman konuþan, kimi susan kurtulur
Baldýrandan farksýzdýr, kuþatýr idrâkleri
Kimi fikir zehirdir, zehri kusan kurtulur

GÖNÜL BAÐI

Arzý yaðmalayanlar, yaþanmaz kýldý çaðý
Kendisine bengisu, ele içirdi aðý
Zorda görünmez olur iyi günün dostlarý
Menfaat baðý çürük, çeliktir gönül baðý

HAKÝKÝ DOST

Vatan yaþasýn diye ölen hakiki dosttur
Kalbiyle mazlumlara gülen hakiki dosttur
Kendisi aç kalsa da, bunu umursamadan
Ekmeðini ikiye bölen hakiki dosttur

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: