Ýnsan zamaný gelince anlar... Hayat perdesini kapatmaya hazýrlarken, Geçmiþin filmi göz ekranýna düþer.....
Kuruyan bir yaprak misali, Nefes solumaya bile çekinirken.... Ýyilik silinmiþ, Sanki hep kötü anýlar baþrolde kalmýþ... Gözden bir damla yaþ düþer...
Boðazda söylenmeyen kelimeler düðümlenirken.... Düþünceler yapamadýklarýnýn keþkesini yakýnýr... Dil kalan son var gücü ile yaradana nidaya düþer....
Yol ayrýmýna ulaþmýþ, Artýk hak ile batýl kavgasý... Ruh ile nefis cengi bitmiþtir.... Hakikat tertemiz önüne düþer....
Bir pencere bakýþý derler... Uyuyup uyanmak kadar derler.... Göz açýp kapamak gibi derler... Herkes doðru söyler.... Ölüm kapýyý çalýnca, vakit çok düþer...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.