Tükeniyoruz

Sözler de, gözler de
Tükeniyoruz, birer ikiþer
Perdeleri çekilmiþ evlerde
Zaman da bitiyor
Kendine göre …
Sular da kuruyor derelerde
Eksiliyorsuz içimizde
Büyük saydýðýmýz gözlerimize
Tükeniyoruz
Kendi eðoistliðimizde
Savaþlar, açlýk, yoksulluk
Ve iþsizlik eþliðinde
Kuþlar da tükendi vurula vurula
Avcýlarýn kanlý elleriyle
Tükeniyoruz,
Türü tükenen çeþitlerimizle,
Hasret kalacaðýz bu gidiþle
Ormana, topraða, böceðe,
Araoma kokan çiçeðe …
Tükeniyoruz; birer birer
Kendimizden kaçtýðýmýz
Dört duvarlar içinde
Tükeniyoruz
Parmaklarýmýzý saya saya,
Sözleri sakladýðýmýz anýlarda
Tükeniyoruz;
Yazýlan defterler gibi sayfa sayfa
Silahlarla, yoksullukla, açlýkla
Vurula vurula
Hasret kalýyoruz,
Göz alabildiðine
Baþaklarýn serildiði ovalara
Tükeniyoruz
Kentlerin beton bloklarýnda
Çocuklar hasret kalýyor
Oynamak için kuma ve topraða
Tükeniyoruz
Ekzoz gazlarýnýn dumanlarýnda
Hastane odalarýnda
Kaðýtsýz duvarlarda
Bir kaç resimin anýsýyla
Noel’in huzurlu akþamlarýnda
Yanlýzlarýn piyeslerini
Oynaya oynaya
Tükeniyoruz
Malesef her gün
Bird aha eksilerek þafaklarla
……..
Tükeniyoruz
Boþ banklarda bir baþýmýza
Þehir karanlýklara bürünüyor
Binlerce kilowat enerji aðlarýyla
Ve hepimiz birbirimize yabancýlaþýyoruz
Þu lanet pandeminin korkusuyla
Tükeniyoruz
Salya sümük burnumuzu tuta tuta

H. Hüseyin Arslan - 25.12.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: