GÜLMEDİ GÖZLERİM GÜLMEDİ YÜZÜM
Bilmem bu kaçýncý sensiz sonbahar
Hazaný tanýdým görmedim bahar
Yokluðunda yaðdý saçlarýma kar
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Elimi býraktýn ateþe attýn
Benzimi soldurdun sensiz býraktýn
Bitmedi dertlerim kor gibi yaktýn
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Sonbahar yapraðý oldum kurudum
Sensiz hayalini öptüm uyudum
Her gece düþümde seni soludum
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Bir serap misali sen neredesin
Belki uzaklarda yaban eldesin
Hangi rüzgâr ya da esen yeldesin
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Þarkýmýzý dinler seni anarým
Resimlere bakar öper koklarým
Saçýnýn telini halen saklarým
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Suskun gecelerde çýnlýyor sesin
Gittiðim yerlerde hep benimlesin
Þu yorgun kalbimde tek nefesimsin
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Yüreðimde sevgin gitmez bu tenden
Koparýldý eller bilmem ki neden
Son kez görebilsem uçup gitmeden
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
Bedenim solunca yanýmda olsan
En son nefesimde elimi tutsan
Son kez doyasýya gözüme baksan
Gülmedi gözlerim gülmedi yüzüm
SABÝHA SERÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.