Yalnýzým... Resmini yýrtma bana Ne zor, seni beyaz gelinlikle yaban ellere uðurlamak Akar gözyaþlarým, susar tenimdeki dilim Alýþtým gülüm, mihnete, her türlü cefaya.
Gül dermedeyken sevmiþtim seni Ne hazin kaybettiðin birini aramak Nereye vardýysam, sen yoktun orda Gürleyip de yaðmayan bir bulut oldum O vefasýz gökyüzü gözlerinde.
Çökmüþ boynuma bir zalimin elleri Kýrýk bir umudun bitmeyen çilesi oldum Ya sen! maceracý rýhtým Beklediðin yolcular geldi mi?
Söyle, Nedir ayrýlýðý yaratan, insaný insandan ayýran Kimdir bu kurallarý koyan? Söyle, resmini yýrtma bana Neden yüreðimdeki sensizlik, bendeki zemheri Gemilerin yelkenlerine tutunup giden, kimin tipisiydi?
Nuri Daðdelen 27.12.2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.