rüzgara býraktýðýn hüzünlerin avuçlarýma düþtü dualarýn fýrtýnalar yüklü yapyalnýz kalmýþ kalbin ve ellerin ellerin insansýz mutlu çehren gitmiþ parýltýlý bakýþlarýn da göklerin ateþ senin güneþin kanlý böyle bir fotoðrafta hüznün bile güzel o sessiz seyrin gözlerin bir aþkýn eriticiliði ruhumun da kendisi
çok özlediðimde hüzün çöktüðünde hiç sevilmemiþ hissettiðim de aklýma düþer bir çiçek tanýdýk sarmaþýk sýmsýký sarar tuttuðu her yalnýzý taþý ,aðacý ,insaný koþtum ben de tutsun beni býrakmasýn sarsýn unutulmuþ kendimi ...
27.12.2020 / üsküdar
Mustafa Kaya Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.