DOĞDUĞUM ŞEHİR

Bu Þehir hayata ilk göz açýþta,
Ýlk defa dünyayý gördüðüm Þehir.
Korucuk, birazcýk kalsa da dýþta,
Bu Þehir çok düþler kurduðum Þehir.

Çocukluðum gibi tüm gençliðimde,
Hatta bu gün gibi geleceðimde,
En son nefesimi vereceðimde,
Belki de bu hayat bulduðum Þehir.

Yine de aþýðým ben bu Þehire,
Göreni mest eden gizli sihire..
Her gün ilhamýyla döndüm nehire;
Nice sefasýný sürdüðüm Þehir

Dostlar, arkadaþlar, akrabalarým,
Sevenim, sevdiðim.. hatýralarým..
Hepsi sende, þimdi sana sorarým;
Deðmez mi mecnunun olduðum Þehir?

SEYYÝT BÝLAL TÜRBESÝ Ýlk sýrada,
CEZAEVÝ meþhur bir Yarýmada,
Donanmamýz baskýn yemiþ burada,
Moskofun hýncýyla dolduðum Þehir!

Ta ÝNCE BURUNDAN görünür ADA;
HAMSÝLOS Koyu da ayný rotada!
Karadeniz’deki en uç noktada,
Bir bilmece gibi sorduðum Þehir!

KARAKUM’DAN baþlar GERZE’YE kadar,
Altýn kumsallarý cana can katar!
Her taþýn altýnda bir tarih yatar,
DOÐAL LÝMAN’INDA yunduðum Þehir!

Kestanesi meþhur, Mantýsý hele,
ERFELEK’TE çaðlar birkaç Þelale
“En Mutlu Þehir”miþ þaþtým bu hale,
Esrarýna kafa yorduðum Þehir.

Sabahattin Ali mýzrabýn murcu,
Onu yâd etmemiz insanlýk borcu;
“ALDIRMA GÖNÜL..” der, surlarýn burcu!
Zindanýndan hicap duyduðum Þehir!

Nezih Onan, Diyojen’le sahilde;
Ahmet Muhip Dýranas her gönülde;
Ömer Sümer, Ferit Dikmen bu Ýl’de;
Size eþkâlini sunduðum Þehir!

Denizin içinde yüzen bir Þehir,
Kalkýnmasý halen mahþere tehir!
Unutulmuþ gayrý tenhada zahir;
Nalýna mýhýna vurduðum Þehir!

YAÞ der; naçizane ben Mehmet YAÞ’I,
Þair, Söz yazarý Levent BEKTAÞ’I,
Ezelden ozandýr her vatandaþý,
Ýþte böyle benim doðduðum Þehir!
21.07.1977

Mehmet Yaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: